پنجره را که باز می کنی
دلم می آید و
لب طاقچه ی نگاهت
می نشیند
می بینی؟
دلم بی دام و دان
جلد نگاهت شده است
پنجره را که باز می کنی
دلم می آید و
لب طاقچه ی نگاهت
می نشیند
می بینی؟
دلم بی دام و دان
جلد نگاهت شده است